Geçenlerde Felix Baumgartner uzaydan dünyaya atladığında Rus sanatçı İlya Kabakov’un “Man Who Flew into Space from His Apartment” (Apartman Dairesinden Uzaya Fırlayan Adam) ismli işi geldi aklıma. İşin hikayesindeki kahramanımız kendi evinden tavanı delerek uzaya fırlamış gördüğünüz gibi. Ben ilk gördüğümde yerde kalan ayakkabılarından ve tavandaki delikten çok etkilenmiştim. Gerçek bir teknolojiyi ve enerji içeceği sponsorluğunu arkasına almasa da ben Kabakov’un bu işinden aldığım derinlikli bilgiyi, düşünceyi ve duyguyu Felix Baumgartner’in atlayışından alamadım. Kıyaslanması pek uygun olmasa da Felix’in atlayışını vesile bilip Kabakov’un fırlayan adamını anımsatmak istedim sanırım. Meraklısı belki Kabakov gibi özel ve nadir bir sanatçıyı inceler, takip eder diye bir düşüncem de yok değil bu notu yazarken.
Son zamanlarda izlediğim en değerli şeylerden biri. Sabırlı olup izlerseniz son derece lezzetli bir edebiyat eseri okumuş gibi olacaksınız.
böyle iki tane blogum var. bakın. severseniz, izleyin
Mini dizi diyorlar sanırım böyle az bölümden oluşan dizilere. Toplam 3 bölümlük bir İngiliz dizisi Black Mirror. İzleyin diyeceğim, izleseniz çok iyi olur diyeceğim. Meselesi olan işlerde bir risk vardır: Mesaj kaygısı çıkar insanın karşısına. Halbuki sanat, meselesini öyle ortaya koymaz. Bu yüzden derdini bu tuzağa düşmeden anlatmak çok önemlidir. Black Mirror bunu fena halde becermiş. Önce kanı donduruyor sonra oturup düşündürtüyor. “Bir anlamda antiütopya” diyeceğim, diyemiyorum da. “İleride böyle olacak” diyeceğim de “oldu bile neredeyse” diye de ekleyeceğim. Sanki çok yakın bir geleceğin kabusu var bu dizide. Sanki fren mesafesi çoktan geçilmiş de çarpmadan önceki son görüntüleri izliyoruz.
